กลับตัว
กลับใจ 360
ผมอ่านเจอในหนังสือ ของคุณ เดวิด บุญทวี
พูดถึงการให้คำปรึกษาว่าทำอย่างไร จะรวย คุณเดวิด ตอบให้ผู้มารับคำปรึกษา ว่า ทำตรงกันข้ามกับที่ทำอยู่ ผมก็เลย Got It!! ลองคิดดูสิว่าเราทำอะไรที่ผ่านมาทำให้เราไม่มีเงินเหลือ
1. ซื้อหนังสือเกินความจำเป็น ผมมีหนังสือมากขนาดที่ว่าห้องสมุดยังอาย
ถามว่าดีไหมหนังสือ ดี ครับ ดีตอนเราอ่าน ถ้าเราไม่อ่านก็เหมือนเอาเงินไปทิ้ง .. ก็อยากรวยเลย ซื้อหนังสือมาหาความรู้..แต่มากไปหน่อย ผมว่า.ถ้าหนังสือสอนให้เรา รวยได้ง่ายๆๆ
ก็คงมีคนรวยเยอะแล้ว แต่ ประเด็นสำคัญอยู่ที่ ซื้อมาแล้วเราอ่านทำความเข้าใจกับสิ่งที่มีอยุ่ในหนังสือ
และนำมา “ทำ” ได้
หรือเปล่า.. เพราะถ้าอ่านจบ ก็คือจบ หนังสือก็ถูกปิด
และเก็บไว้ถูกทับ ด้วยหนังสือที่ เราไปซื้อมาใหม่.. ผม จึงพอสรุปได้ว่า หาหนังสือที่คิดว่าถูกกับ จริตเรามากที่สุด แล้ว
อ่านพร้อมกับลงมือทำ,, ทุกคนต้องหาให้เจอว่า
อะไรที่จะมากระตุ้นให้เราลงมือทำ …
จริง… บางคนอาจจะไม่ต้องเสียเงินเลยก็ได้ เพราะของฟรี
มีเต็มไปหมด ครับ.. แต่อาจจะต้องบาดเจ็บ แบบผมก่อน จึงค้นพบก็ได้ครับ….
สรุป ผมจะตัดขาดจากการเข้าร้านหนังสือ ชั่วคราว
แล้วบันทึกรายจ่าย…
2. ของกินเล็กๆๆ น้อยๆๆ ยุคข้าวยาก หมากแพง
เงินหายากโคตรๆๆ…. ด้วยวัยอย่างผมซึ่งไม่มีความสามารถพิเศษอะไร… วิธีเดียวคือต้องตัด… ตัดขาดจาก น้ำหวาน กูลิโกะ ป๊อกกี้.. ของชอบสุดๆๆ ยกน้ำดื่มเราก็ หลับตาจิตนาการ … แล้วบันทึกรายจ่าย
3. ของเล็กของน้อย แต่งบ้าน .. ซื้อของ โน้น นี่ เพื่อจะนำมาแต่งบ้าน
แต่กลายเป็นซื้อมาเก็บไว้ในลิ้นชัก .. หาหนังสือบ้าน
ที่แต่งบ้านแบบโล่งๆๆ มาดู แล้วก็จิตนาการ และเอาของไม่จำเป็นออกจากบ้าน
เพราะของทุกอย่างที่มีอยู่ในบ้านเรานั้น มันคือเงินของเราทั้งนั้น…แล้วบันทึกรายจ่าย
4. ล้างรถ เอง …
ไม่จำเป็นต้องสะอาดมาก เหมือนร้าน แต่เราก็ภูมิใจ และประหยัดไป 130 บาท อย่าลืมครับ ว่าเงินเป็นของเรา เก็บไว้ซื้อ หุ้น
SIRI ดีกว่าตอนนี้ ราคา 4 บาทนิดหน่อย..
5. เที่ยวที่ชอบๆๆ จะชอบเที่ยวผับ เที่ยวต่างจังหวัด
เที่ยวผู้หญิง…หรือ เที่ยวผู้ชาย อันนี้ ก็ขอหยุดครับ …เพราะเงินหายทีละหลายพัน… ดู TV ผ่านดาวเทียมไปก่อน…
จากที่ผมลองหยุดมาทั้งหมดเรื่องที่ชอบๆ
เงินรายจ่ายลดลงอย่างเห็นได้ชัด… เหลือแต่ค่าอาหาร
วันละ 100 บวกค่าน้ำมัน สามวัน 500… เท่ากับ หนึ่งอาทิตย์ผมใช้เงินประมาณ 1,900 …. ที่เหลือก็
Pay Debt … (ตั้งเป้า แล้วก็ทำ … เพราะทำ จึงสำเร็จ)…
No comments:
Post a Comment